Elektronisch kinddossier

Iedereen zegt dat het Elektronisch kinddossier (EKD) alleen maar medische informatie zal gaan bevatten. Justine Pardoen twijfelt daaraan, en voorspelt dat dit de toch al slechte relatie tussen ouders en jeugdzorg alleen nog maar slechter zal maken.
Elektronisch kinddossier verpest vertrouwensrelatie.

door Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online,
21 september 2007

Als het Elektronisch kinddossier (EKD) wordt ingevoerd zoals de plannen nu zijn, dan zal daarmee een bom gelegd worden onder de toch al slechte vertrouwensrelatie tussen ouders enerzijds en jeugdzorg anderzijds.

In sommige gemeenten wordt al een jaar of zeven met elektronische kinddossiers gewerkt, en die gemeenten zullen van minister Rouvoet straks allemaal met hét EKD moeten gaan werken.

Amsterdam is kritisch over een landelijk in te voeren EKD. Daar werken ze al sinds de oprichting van de Ouder en KindCentra met een eigen versie van het EKD, waar ze zo tevreden over zijn, dat ze dat eigenlijk niet wensen op te geven. Als het landelijk in te voeren EKD alleen maar medische informatie opneemt, dan haakt Amsterdam af, zo hebben ze gedreigd.

Gezeur over privacy
Dat gezeur over privacy vinden ze maar vervelend gedoe, in Amsterdam. We weten toch allemaal waarom het ons te doen is? Waarom zo wantrouwend? We moeten niet zo slap doen om alleen medische gegevens te noteren in zo'n dossier. We willen toch problemen voorkomen, signaleren en aanpakken? Nou, dan hebben we ook gegevens nodig over:

• de cognitieve ontwikkeling;
• de gezinssituatie;
• het functioneren van het kind op school;
• wáár het op school zit natuurlijk;
• en laten we vooral ook de huidskleur niet vergeten. Altijd handig om te weten met wie je te maken hebt.

De wethouders van alle grote steden steunen Amsterdam. Op 12 juli schreven ze een brief aan minister Rouvoet. Ik citeer: "Er ontstaat met zo'n beperkt EKD namelijk geen volledig beeld over elke jongere. Deze tekortkomingen in onze informatiepositie leiden tot onacceptabele toestanden - denkt u aan het Maasmeisje. Ook beperkt het de mogelijkheden tot goede samenwerking in de Centra voor Jeugd en Gezin aanzienlijk."

En: "Wij willen u met klem meegeven: het is in het belang van het kind dat het EKD breder wordt ingericht dan u nu voorstelt. Dat is een noodzakelijke voorwaarde om de volle potentie van het EKD op het gebied van risicosignalering en gegevensuitwisseling te benutten."

Alles in het belang van het kind...

Echt alleen medische gegevens
Ik heb het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) maar eens gebeld. De woordvoerder verzekerde me dat het EKD echt alleen medische gegevens zou bevatten, niet anders dan wat het consultatiebureau nu ook al in de dossiers noteert.

Anders ligt het met de Verwijsindex: daar zouden de zorgmeldingen in opgenomen worden, waarmee risico-kinderen kunnen worden geïndentificeerd.

Dat moest als geruststelling klinken, maar had bij mij het tegenovergestelde effect. Ik hoor wel eens wat ze bij het CB allemaal opschrijven. Zo'n dossier staat vol persoonlijke notities en er is ook ruimte om die notities op te nemen in de elektronische versie, zo lees ik op www.ekd.nl. Het gaat dan echt niet om 'kind probeert het rondje nog door het sterretje te duwen', hoewel ik ook met zoiets liever niet geconfronteerd wil worden bij een sollicitatiegesprek.

Ik kon me dus eenvoudig niet voorstellen dat de huidige plannen voor het landelijke EKD zich alleen maar zouden beperken tot gezondheidsgegevens. Het is ook maar wat je wilt laten vallen onder 'gezondheid' natuurlijk. Tijd voor een onderzoekje.

Hoe meer informatie hoe beter
Op EKD.NL kan de burger zelf opzoeken hoe het zit. En daar vind ik dan ook keurig wat de ambities zijn.

Onder Autorisatie staat: "De verwachting is dat het EKD.NL zal worden opengesteld voor andere medewerkers rondom jeugd, dan artsen, verpleegkundigen en doktersassistenten van JGZ-organisaties. Belangrijke deelname is te verwachten door oprichting van de Centra voor Jeugd en Gezin in elke gemeente."

En onder Koppelingen staat: "In tweede instantie zal het aantal koppelingen uitgebreid worden, waarbij ook gekeken wordt naar koppeling met de jeugdzorg. Daarnaast wordt het, bij aansluiting op het LSP in de toekomst, mogelijk dat geautoriseerde zorgverleners inzage krijgen in (delen van) het dossier."

Gezondheidsinformatie is dus zo'n beetje alles wat we van een kind te weten kunnen komen. Precies! Hoe meer hoe beter, hoe eerder hoe beter en hoe preventiever hoe liever! Alle kinderen in beeld, is toch de slogan? Alle kinderen met de billen bloot, want vadertje staat en moedertje gezondheidszorg weten wel wat goed voor hen is!

Nou ja, niet overdrijven nu. Laten we het houden bij de feiten en niet gaan twijfelen aan goede bedoelingen, ook al gaat er ook goed bedoeld veel mis. Virussen mogen niet ontsnappen uit laboratoria, maar de huidige MKZ-crisis in Engeland is daar wel degelijk door veroorzaakt.

Met zijn hand in het broekje van het buurjongetje
Zo bespraken we een tijdje terug een kwestie in een van onze Vraagbaken, waarbij een 6-jarige zoontje met zijn hand in het broekje van het 2-jarige buurjongetje had gezeten. De buurvrouw had gezegd dat hij dat niet meer moest doen, maar de volgende dag liet het 6-jarige jongetje tijdens een spel zijn broek zakken en nodigde het peutertje uit om aan zijn piemeltje te voelen. Dat deed het kindje net op het moment dat zijn moeder de kamer inliep.

Ze belde vervolgens allerlei instanties om hulp en advies. Ze heeft contact opgenomen met het Consultatiebureau, de Jeugdgezondheidszorg en het Meldpunt Kindermishandeling. Maar de instanties zijn er blijkbaar niet om de buurvrouw gerust te stellen dat dit gedrag gewoon past bij de leeftijd. Zij adviseerden haar zelfs om aangifte te doen tegen het 6-jarige kind, dat in die gesprekken een 'dader' genoemd werd van seksueel misbruik.

Gelukkig had de buurvrouw bij het Meldpunt Kindermishandeling geen naam opgegeven, maar wel bij de Jeugdgezondheidszorg. Die naam staat nu dus in zijn dossier, zonder dat hier enige vorm van onderzoek aan vooraf is gegaan. Probeer die melding er maar eens uit te krijgen.

Dataset
Wat kan er nu allemaal terecht komen in het elektronische dossier dat straks verplicht ingevoerd moet worden? De dataset staat op EKD.NL Daar zie je vragen over:

• de sociale omstandigheden van de ouders (laaggeletterd, asielzoeker);
• het gedrag van de moeder tijdens de zwangerschap (roken, drinken, drugs);
• de duur van de uitdrijving;
• de plaats van de bevalling (thuis op de bank of netjes in het ziekenhuis);
• of het kindje op de peuterschool is geweest en zo nee waarom niet;
• hoe de gezinssamenstelling is;
• of het kind met de eigen vader woont of een andere partner van de moeder;
• de datum dat het gezin in Nederland is komen wonen;
• de levensovertuiging van de ouders (zes opties plus een optie 'geen', je zult maar geen levensovertuiging hebben!);
• de structurele dagbesteding (alleen in te vullen asielzoeker-moeders);
• hobby's van het gezin;
• of de ouders kunnen zwemmen;
• of het kind tweetalig wordt opgevoed, al dan niet met dialect of een echte taal;
• vermoedens van een onhygiënische woonsituatie;
• of mama het kind en het ouderschap wel aankan naar inschatting van de wijkzuster, en of ze politiek actief is (of wat zouden ze anders bedoelen met 'stabiel sociaal en politiek klimaat'?)

We kunnen vragen vinden over het sociaal gedrag van kinderen: kunnen ze een beetje overweg met hun naasten, of zijn ze dwars, koppig, ongehoorzaam, niet geneigd tot samenwerken, bang, niet gevoelig voor andermans behoeften, en pikt het regelmatig dingen weg, thuis of op school? Of is het kind juist bedachtzaam, aardig tegen jonge kinderen, met lekker veel vriendjes, hard werkend op school en emotioneel nooit van de kaart?

Wie kan er nou op tegen zijn?
Ik zie dat het begrip 'gezondheid' via het EKD met gemak kan worden opgerekt tot 'gezond burgerschap'. Ook kan ik zien dat het EKD voorbereid wordt door hardwerkende jeugdhulpverleners. Goed opgeleide, goedbedoelende, perfectionistische mensen, die het beste voor hebben met onze kinderen.

Ik moet dus niet zeuren. Het gaat erom dat deze mensen tot nu toe niet goed konden samenwerken, waardoor er van alles fout ging, en dat zij met het EKD enorm geholpen zouden zijn. Ook moet ik stoppen met de gedachte dat het verzamelen van gegevens een doel op zichzelf is geworden. Privacy - waar hebben we het over? Het gaat toch om het voorkomen van nog meer Maasmeisjes?

Natuurlijk is het zo dat alles wat je in een databestand stopt er voor allerlei andere doeleinden ook weer uitgehaald kan worden. En nog meer zelfs. Dat is toch juist prachtig: moet je nagaan wat we straks allemaal kunnen onderzoeken! Dan kunnen we hele risicoprofielen opstellen op basis van een paar goed gekozen queries. Wie kan daar nou tegen zijn?

Willem-Alexander en Maxima
Natuurlijk ben ik niet tegen betere hulpverlening. En ook niet tegen het doen van onderzoek. Alleen, mijn kinderen hoeven niet in het EKD. En zo zullen er nog wel meer ouders zijn die daar problemen mee hebben. Prins Willem-Alexander en zijn vrouw Maxima bijvoorbeeld. Ik durf te wedden dat er van hun dochters geen gegevens opgenomen zullen worden in het EKD. Vanwege de privacy. Maar waarom is hun privacy belangrijker dan de onze?

Dan kom ik weer bij mijn voorspelling: invoering van het EKD zoals de plannen nu zijn, zullen een bom leggen onder de toch al slechte vertrouwensrelatie tussen ouders en hulpverleners rond het kind. Het aantal 'zorgmijders' zal alleen maar toenemen. Traditioneel gaat het om mensen die een risico vormen omdat ze hulp juist nodig hebben en waarvoor het EKD een uitkomst kan bieden. In toenemende mate zullen de zorgmijders echter ook gaan bestaan uit bewuste, kritische ouders die zich willen onttrekken aan betuttelende en registrerende controle van de overheid.

Grachtengordelouders
Zo is het met het Rijksvaccinatieprogramma ook gegaan: de niet-prikkers waren eerst de dialect-sprekende laaggeletterde zorgmijders, maar zijn nu vooral de hoger opgeleide kritische en bewuste ouders - denigrerend 'grachtengordelouders' genoemd door de zorgaanbieders. Deze ouders zullen dan helemaal niet meer naar het consultatiebureau en de schoolarts gaan, voorspel ik.

En eerlijk gezegd, als het EKD wordt ingevoerd zoals aangekondigd op EKD.NL, zonder voldoende waarborgen voor de honorering van de rechten van kinderen - en namens hen de ouders - dan kan ik die ouders alleen maar gelijk geven. In het belang van hun kinderen.

Justine Pardoen
redactie@ouders.nl
21 september 2007

---

Deze tekst werd uitgesproken bij de verkiezing van de Big Brother Awards 2007, waar het EKD een prijs won in de categorie 'Voorstellen'.

Justine Pardoen is hoofdredacteur van Ouders Online.

---

Lees meer...

samenvouwen...

18-okt-2005

De politiestaat is dichterbij dan je denkt

Een politiestaat kan sneller ontstaan dan veel Amerikanen denken.

In de hysterische nasleep van 11 september zijn de voornaamste componenten van een politiestaat geïnstitueerd.

Habeas corpus is de belangrijkste vorm van bescherming die Amerikanen tegen een politiestaat hebben. Habeas corpus garandeert dat Amerikanen alleen gevangen gezet kunnen worden na een rechtszaak. Ze moeten aangeklaagd worden voor overtredingen, toegang tot een advocaat hebben, en voor een rechter of jury komen. Habeas corpus voorkomt de despotische praktijk waarbij iemand zomaar gearresteerd en voor onbepaalde tijd vastgehouden kan worden.

President Bush stelt dat hij de macht heeft om habeas corpus op te doeken en zonder arrestatiebevelen en procedures die een rechtsgang zonder vertraging garanderen, mensen vast kan laten zetten. Vandaag de dag claimt de uitvoerende macht van de Verenigde Staten de macht om op eigen initiatief een burger te arresteren en voor onbepaalde tijd vast te houden. Amerikanen zijn dus niet langer beschermd tegen willekeurige arrestaties en vastzettingen voor onbepaalde tijd.

Deze nieuwe ‘seize and hold’ bevoegdheden ontdoen de beschuldigde van de beschermende aspecten van het recht en geven vrij spel aan willekeur en selectiviteit. Er zijn geen arrestatiebevelen meer nodig, er hoeven geen aanklachten meer voor een rechter te worden gebracht, en een zaak hoeft niet langer voor een jury te komen. Omdat de politie niet aansprakelijk is, is eenieder die gearresteerd wordt overgeleverd aan de genade van de willekeur.

De rechterlijke macht heeft tot op zekere hoogte habeas corpus tegen Bush’ aanvallen verdedigd, maar de bescherming die dit principe bood tegen willekeurige arrestatie en vastzetting is vernietigd. Het is nog maar de vraag of rechtbanken habeas corpus weer volledig kunnen herstellen of dat het misschien in een zwakke vorm terugkomt of dat het helemaal verdwijnt.

'Als de president van de VS verklaart: ‘Je bent of met ons of tegen ons,’ dan kan de politie iedereen die het oneens is met het overheidsbeleid als terrorist zien.'

Amerikanen zijn zich misschien niet bewust van wat het betekent om niet langer de bescherming van habeas corpus te hebben, of wellicht denken ze dat de politie autoriteiten nooit fouten maken of hun ongebreidelde macht nooit tegen onschuldigen zullen gebruiken. Amerikanen denken misschien dat de politiestaat haar macht alleen tegen terroristen of vijandelijke strijders zal gebruiken.

Maar ‘terrorist’ is een elastische en wettelijk ongedefinieerde categorie. Als de president van de VS verklaart: ‘Je bent of met ons of tegen ons,’ dan kan de politie iedereen die het oneens is met het overheidsbeleid als terrorist zien. Politieke opponenten kunnen gezien worden als ‘tegen ons’ en daarmee in de verdachte categorie vallen. Of het kan zo zijn dat een politieman simpelweg een oogje heeft op de vrouw van een ander, of gewoon wraak wil nemen op iemand.

Een vijandelijk strijder kan simpelweg elke Amerikaan zijn die toevallig in een land zit dat de VS net hebben binnengevallen. In vroeger tijden toen mensen nog een behoorlijke opleiding kregen begrepen ze welke onrechtvaardigheden het Engelse parlement dreven tot het aannemen van de habeas corpus Akte van 1679 die de arbitraire machten die nu geclaimd worden door de uitvoerende macht van de VS verbood.

De PATRIOT Act heeft de politie autonome surveillantiemachten gegeven. Dit is niet zonder slag of stoot gegaan. Libertarische strijders voor burgerrechten waren erop tegen. Bob Barr, voormalig lid van het Huis van Afgevaardigden die de afzettingsprocedure tegen President Clinton leidde, vocht om enkele van de meest verregaande aspecten van de Patriot State te voorkomen. Maar de Act staat nog steeds vol met onconstitutionele schendingen van burgerrechten, en de nieuw gecreëerde machten van de overheid om burgers te bespioneren heeft feitelijk voor het einde van privacy gezorgd.

Het verbod op de dwang om tegen jezelf te getuigen beschermt de beschuldigde tegen martelingen om bekentenissen te verkrijgen. De onschuldigen zijn niet meer immuun tegen pijn dan de schuldigen. Stalins show rechtszaken lieten al zien dat zelfs de meest toegewijde leiders van de Bolsjewistische revolutie zodanig gemarteld kunnen worden dat ze bekennen dat ze eigenlijk contrarevolutionairen zijn.

Het verbod op martelingen is feitelijk tenietgedaan door de praktijk van ‘plea bargaining’, wat jury rechtspraak vervangt door onderhandelde zelf-getuigenis, en door strafrichtlijnen die de macht om te straffen verplaatsen van de rechter naar de aanklager. ‘Plea bargaining’ is een vorm van psychologische marteling waarin zowel de onschuldigen als de schuldigen hun recht op een rechtszaak opgeven om zo het aantal en de zwaarte van de aanklachten te verminderen.

Het verbod op fysieke marteling hield het daarentegen vol tot de invasie van Afghanistan en Irak. Video- en fotomateriaal, evenals getuigenissen maakten duidelijk dat het Amerikaanse leger grote hoeveelheden mensen in de Iraakse gevangenissen en op Guantanamo Bay heeft gemarteld. Veel van de gedetineerden werden opgepakt op een manier die doet denken aan die van de KGB onder Stalin. Omdat men niet wist wie de gedetineerden waren en omdat men onder druk stond om resultaten te behalen, werden de gedetineerden gemarteld om zo bekentenissen te verkrijgen.

Iedereen is geschokt door deze barbaarse en illegale praktijken. Iedereen, behalve de regering van Bush. In een amendement bij de bepaling van de begroting voor Defensie, stemde de Senaat 90 tegen 9 om ‘gemene, onmenselijke of vernederende behandeling of straffen’ van eenieder die door de Amerikaanse autoriteiten wordt vastgehouden, te verbieden. President Bush reageerde hierop door zijn dreigement om zijn veto uit te spreken, te herhalen. Sta mij toe om te martelen, eiste Bush van de Senaat, of je bent schuldig aan het vertragen van het militaire budget in oorlogstijd. Bush dreigt de Senaat met schuld aan de dood van Amerikaanse soldaten die zullen sterven omdat ze hun lichaams- of tankbepantsering niet op tijd krijgen omdat de wet voor hun nieuwe budget te laat is aangenomen.

Het is een kleine stap van het martelen van gevangenen in het buitenland naar het martelen van beschuldigden in Amerikaanse gevangenissen en huizen van bewaring.

De bescherming van de advocaat-cliënt relatie, die van essentieel belang is, is verbroken door de zaak van Lynne Stewart. Stewart vertegenwoordigde haar cliënt, een terrorist, op een manier die de aanklagers niet beviel. Stewart werd aangeklaagd, berecht en veroordeeld voor het geven van materiële steun aan terroristen.

'In de Angelsaksische juridische traditie is het recht bedoeld als schild voor de aangeklaagde [...] Buiten de Angelsaksische juridische traditie is het recht een wapen van de staat.'

De veroordeling van Stewart geeft een boodschap af aan advocaten dat zij hun onpopulaire of gedemoniseerde cliënten niet te plichtsgetrouw of agressief mogen vertegenwoordigen. Nu kan het nog zo zijn dat deze categorie alleen op terroristen slaat. Maar op het moment dat de advocaat-cliënt relatie eenmaal is aangetast, kan elke advocaat die teveel tegen de zin van de aanklagers doet, risico lopen. Deze intimidatie kan ervoor zorgen dat een advocaat voor een zwakke verdediging zorgt. Het kan er zelfs voor zorgen dat de advocaten naar de pijpen van het Ministerie van Justitie dansen om hun cliënten te helpen veroordelen.

In de Angelsaksische juridische traditie is het recht bedoeld als schild voor de aangeklaagde. Dit is nodig om de onschuldigen te beschermen. De aangeklaagde is onschuldig tot hij in een openbare rechtzaak schuldig is bevonden. Er zijn geen geheime tribunalen, geen marteling en geen show rechtszaken.

Buiten de Angelsaksische juridische traditie is het recht een wapen van de staat. Het kan met zorgvuldige terughoudendheid gebruikt worden zoals in het huidige Europa het geval is, of het kan gebruikt worden om tegenstanders of rivalen te vernietigen zoals in de Sovjet-Unie of Nazi-Duitsland.

Wanneer de beschermende kenmerken van het recht verdwenen zijn, is het recht een wapen geworden. Habeas corpus, een tijdig proces, de bescherming van de advocaat-cliënt relatie, het principe van geen misdaad zonder opzet, en verboden op marteling en ex post facto wetten zijn de beschermende schilden van de aangeklaagden. Deze schilden worden verwijderd door het fanatisme in de ‘oorlog tegen het terrorisme’.

De schade die terroristen kunnen aanrichten verbleekt bij het verlies van burgerrechten die ons beschermen tegen de arbitraire macht van de staat. Het verlies van het recht als Blackstones schild zou catastrofaal zijn. Het zou het einde betekenen van Amerika als land van de vrijheid.

Paul Craig Roberts

Dr. Roberts is een John M. Olin fellow aan het Instituut voor Politieke Economie en een research fellow aan het Independent Institute. Hij is voormalig redacteur van de Wall Street Journal, voormalig contribuerend redacteur voor de National Review, en voormalig assistant secretary of the U.S. Treasury. Hij is de co-auteur van The Tyranny of Good Intentions. Dit artikel verscheen eerder op LewRockwell.com en werd vertaald door Koen Swinkels.

Lees meer...

samenvouwen...

EU-Verdrag bevat wel degelijk grondwettelijke elementen

Hoe is het mogelijk dat zoveel politici het Europese hervormingsgedrag als een 'nieuw' verdrag 'zonder grondwettelijk karakter' beschrijven?

De grondwettelijke elementen zijn helemaal niet geschrapt. In plaats daarvan zijn ze 'verborgen en vermomd', zoals recentelijk verklaard door Valéry Giscard d'Estaing, de geestelijke vader van de EU-Grondwet. Laten we eens naar de grondwettelijke elementen van het nieuwe verdrag kijken, één voor één:

1. De herziene EU-grondwet gaat boven de Nederlandse Grondwet
De eerste versie van de EU-Grondwet sprak in heldere bewoordingen dat EU-Regels voorrang hebben op nationale wetgeving. Dit artikel wordt niet geschrapt. Het is alleen verschoven naar een voetnoot waardoor het moeilijker is gemaakt om het te vinden en te lezen. Maar als er een conflict is tussen een Nederlandse wet - of de Nederlandse Grondwet - en een Europese wet dan zal de EU-wet prevaleren.

2. Het Handvest van de Fundamentele Rechten zal juridisch bindend zijn
Het Handvest van de Fundamentele Rechten wordt geschrapt. Maar er wordt duidelijk verklaard dat er sprake zal zijn van juridische binding. Het zal door de voorzitters van de 3 instellingen worden ondertekend en zal formeel worden gepubliceerd op dezelfde manier als de herziene grondwet. Alleen de presentatie van het Handvest wordt veranderd. Voor de rest niets anders! En het zal alle Nederlandse autoriteiten binden wanneer zij EU-regels implementeren, en wel op precies dezelfde manier als in de verworpen EU-Grondwet. Het Handvest is een uitnodiging aan het Hof van Justitie om het Europese burgerschap met de bijbehorende rechten en plichten verder te ontwikkelen.

3. De EU-symbolen zullen verder gaan
Het artikel over de Europese symbolen, zoals het gemeenschappelijke volkslied, de nationale dag, het motto, de vlag en de munt wordt geschrapt. In plaats daarvan wordt verklaard dat het gebruik van de EU-symbolen wordt gecontinueerd en het Europese Parlement heeft daarop geantwoord door te beslissen om het gebruik van de EU-symbolen te intensiveren. We zullen niet minder euro nationalisme krijgen. We zullen er juist meer van krijgen.

4. De Europese Minister van Buitenlandse Zaken zal hetzelfde Ministerie hebben
De titel van de Minister van Buitenlandse Zaken wordt veranderd in Hoge Vertegenwoordiger voor het Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid. Er is gekozen voor deze uitgebreide omschrijving om kranten toe te staan om de korte versie te gebruiken: Minister van Buitenlandse Zaken. Solana is voor deze functie benoemd, zonder te wachten op referenda in Frankrijk en Nederland. Hij zal verantwoordelijk zijn voor een uitgebreide buitenlandse portefeuille met een grotere diplomatieke dienst en een gezamenlijk defensiebeleid. Hij zal de Europese Unie vertegenwoordigen, samen met de nieuwe Gemeenschappelijke Voorzitter en de eerste minister (de voorzitter van de Commissie).

5. De EU zal onderhandelen en afspraken maken met andere staten
De zeer belangrijke zin over het oprichten van de EU met rechtspersoonlijkheid blijft onveranderd. Dat betekent dat de Europese Unie zal onderhandelen en afspraken kan maken met alle andere staten in alle kwesties rondom EU-zaken. Nederland en de andere lidstaten zullen grotendeels verdwijnen als staten die zelfstandig afspraken maken met andere staten. In goede en slechte tijden is dit het historische besluit om de EU als staat op te richten.

6. De nieuwe EU-staat heeft geen welzijn en geen democratie
Van buitenaf gezien zal de EU een staat zijn zoals alle andere staten. Vanuit de burger gezien zou het er wel eens anders uit kunnen zien. Het ontbreekt in de EU namelijk aan een gezamenlijk welzijnsbeleid en een gezamenlijke democratie is nog steeds niet geregeld.
De EU heeft nog steeds een beperkte begroting van ongeveer 1% van het BNP, terwijl de Verenigde Staten bijvoorbeeld 20% van het BNP besteden aan de totale gemeenschap. Maar de herziene grondwet kan een veel grotere begroting toestaan bij unanimiteit onder de regeringen zonder de bevolking daarover te raadplegen. Gezamenlijke Europese belastingen kunnen worden ingevoerd zonder de kiezer opnieuw te vragen. De herziene grondwet zelf kan via eenvoudige procedures worden gewijzigd zonder de kiezer te raadplegen. Wij zullen nu een grondwet krijgen die zichzelf kan amenderen.

7. Het Europees Parlement blijft vooral een adviesorgaan
De kern van een democratie is de mogelijkheid van verkiezingen, een nieuwe meerderheid te realiseren en nieuwe wetten te creëren. Deze kern ontbreekt in zowel de originele als de herziene grondwet. De Europese Commissie zal nog steeds het monopolie hebben om nieuwe wetten voor te stellen en de waarborg voor een Nederlandse Commissaris is vervallen.
De meeste wetten worden voorbereid in 3000 geheime werkgroepen van de Commissie en beslist in 300 andere geheime werkgroepen van de Raad. De gekozen leden van het parlement kunnen alleen amendementen voorstellen aan de niet-gekozen ambtenaren en ministers die zelf besluiten over de grote meerderheid van wetgeving.

8. Het subsidiariteitsbeginsel is moeilijker haalbaar
Het subsidiariteitsbeginsel is altijd een Nederlandse eis geweest en er is een jaar geleden een grote overwinning behaald toen Commissie President Barroso begon met het versturen van alle voorstellen voor nieuwe wetgeving rondom subsidiariteit en proportionaliteit richting de nationale parlementen. Bij beloofde zelfs dat hij het advies van de nationale parlementen zou volgen (als 1/3 van de parlementen zou reageren).
De herziene grondwet verandert dit niet, maar werpt een nieuwe drempel op om deze ontwikkeling te blokkeren. Wij zullen nu de reactie van 55% van de parlementen nodig hebben voordat de Commissie een voorstel zal intrekken of wijzigen. Dit is een grap, want voor invoering van wetgeving is, hoe dan ook, altijd de steun van 55% van de lidstaten nodig. Hoe kan de Nederlandse regering dit als vooruitgang zien?

9. De wettelijke verplichtingen in beide ontwerpen zijn identiek
Ik heb twee versies van de EU-Grondwet zorgvuldig vergeleken en géén enkele belangrijk verschil in wettelijke verplichtingen kunnen vinden. Louter alleen verschillen in naam en vormgeving. Ik heb een goede fles wijn aangeboden voor wie mij een voorbeeld kan noemen van een wet die zou kunnen passeren onder de oude versie en niet op basis van het herziene EU-verdrag. Ik heb geen enkel voorbeeld ontvangen. Er zijn verschillen in naam en presentatie, maar niet in wettelijke verplichtingen.
De EU realiseert in beide versies 105 nieuwe competenties. In de verworpen grondwet waren er 61 gebieden waarop meerderheid van stemmen nodig is. In plaats daarvan zijn het er nu 62. De oude EU-Grondwet telde 560 pagina's. Daarna vroeg de Franse President Nicolas Sarkozy de Franse kiezer om hem te ondersteunen in een nieuw, praktisch, 'Mini-Verdrag'. Dit nieuwe 'Mini-Verdrag' telt nu meer dan 3.000 pagina's! In plaats van vereenvoudiging zijn de 560 pagina's als amendementen verspreid in 17 verdragen met 2.800 pagina's.

Het grootste verschil is dat de nieuwe versie erg moeilijk is te lezen. Laten we een frisse start maken en het resultaat voordragen in referendums in alle lidstaten.

Jens-Peter Bonde, 26 september 2007
ZIE ook en STEM VOOR een referendum:
www.x09.eu
www.referendumnu.nl
www.wijwillenreferendum.nl

Lees meer...

samenvouwen...